Մ'ամ ջան, եկել եմ կրկին քեզ այցի, Խնդրում եմ, վե'ր կաց, տան դուռը բացի...Սուսաննա Բուլղադարյան

Մ'ամ ջան, եկել եմ կրկին քեզ այցի,

Խնդրում եմ, վե'ր կաց, տան դուռը բացի:

Ձեռքերդ պարզած արի ընդառաջ' Որ փարվեմ կրծքիդ,

ինչպես-որ առաջ:

Բայց ոնց տեսնում եմ' սա չէ քո տունը.

Հասցեդ դարձել է հավերժությունը:

Բալեդ դարձել է ձմռան ցուրտ քամին'

Այցի է գալիս քեզ ուզած ժամին:

Քամի', խենթ քամի', բեր մորս բույրը,

Ուզում եմ առնեմ նրա համբույրը,

Ախ'ոնց խավարեց մորս արեվը,

Շուրթերին մնաց քաղցր բարեվը:

Մ'ամ ջան, առանց քեզ, բա ես ոնց անեմ?

Ախր կորստիդ ցավը ոնց տանեմ?

Ախր շատ մեծ է իմ տառապանքը,

Չէ որ ավարտվեց հենց ի'մ մոր կյանքը:

Շատ եմ սիրում քեզ, մ'ամ ջան, իմացի'ր, Հ

ողը շատ ծանր է, բայց դու դիմաց'իր:

Ոզում էիր տանես բոլորիս ցավը,

Սա էր անիրավ աշխարհի դավը?

Մա'մ ջան, ու հաճախ ես կգամ քեզ մոտ. Գարուն թե ձմեռ, աշնան առավոտ:

Կփարվեմ լացով շիրիմիդ էլի,

Բայց էլ չեմ տեսնի դեմքդ սիրելի:

Մա'մ ջան, հավերժ ես իմ սրտի խորքում, իմ էության մեջ,իմ տիեզերքում:

Չեմ ուզում գանձեր, պետք չեն ինձ ոչինչ, միայն հրաշքով գրկեիր դու ինձ:

Հեղինակ Սուսանա Բուլղադարյան